Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Διαστημικός ανελκυστήρας ( space elevator ) : μια σκάλα προς τον ουρανό

Ιαπωνική εταιρεία προτίθεται να ολοκληρώσει την κατασκευή ενός διαστημικού ανελκυστήρα μέχρι το 2050.



ΟΠΩΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ πρόσφατα η κατασκευαστική εταιρεία Ομπαγιάσι, μέχρι το 2050 θα μπορεί κάποιος να ταξιδέψει στο διάστημα με ένα ασανσέρ.

Η εταιρεία Ομπαγιάσι, που εδρεύει στο Τόκιο, παρουσίασε τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου τα σχέδια ενός γιγαντιαίου ανελκυστήρα ο οποίος θα μπορεί να μεταφέρει ταξιδιώτες σε ένα διαστημικό σταθμό 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.

Για το προβλεπόμενο σχέδιο, η εταιρεία θα χρησιμοποιήσει νανοσωλήνες από άνθρακα (δεξιά), υλικό που είναι 20 φορές ισχυρότερο από το ατσάλι, για την παραγωγή καλωδίων για τον διαστημικό ανελκυστήρα.

Η ιδέα των διαστημικών ανελκυστήρων έχει περιγραφεί σε αρκετά έργα επιστημονικής φαντασίας κατά το παρελθόν. Πρώτος είχε την ιδέα αυτή ο Άρθουρ Κλαρκ, ο διάσημος Άγγλος συγγραφέας, φυσικός και μαθηματικός (1917-2008). Μάλιστα είχε προτείνει ως καλύτερο μέρος για την κατασκευή του ανελκυστήρα έναν τόπο κοντά στον ισημερινό.

Συγκεκριμένα, η ιδέα υπάρχει στο έργο του “Οι πηγές του Παραδείσου” που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1970. 
Ο Κλαρκ είχε προτείνει αυτή τη λύση για να σταματήσουν οι εκτοξεύσεις πυραύλων, όπως αυτές που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες με τα διαστημικά λεωφορεία για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. 
Πέρα από το ότι ήταν ασύμφορες οικονομικά, είχαν και επιπτώσεις στο περιβάλλον, καθώς δημιουργούσαν “τρύπες” στο στρώμα του όζοντος, που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης.
Παρ’ όλα αυτά, η ιδέα πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, στη δεκαετία του ’60, όταν ο Γιούρι Αρτσουτάνοφ, μηχανικός από το Λένινγκραντ, ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να φτιαχτεί μια κατασκευή για έναν διαστημικό ανελκυστήρα. 
Όμως η εργασία που δημοσίευσε δεν περιείχε κανένα τεχνικό στοιχείο.
Αργότερα, με την ιδέα ασχολήθηκαν πολλές επιστημονικές εταιρείες και οργανισμοί, μεταξύ αυτών και η NASA, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η εταιρεία Ομπαγιάσι πιστεύει ότι τώρα είναι δυνατή η κατασκευή, χάρη στα νήματα άνθρακα που εφευρέθηκαν τη δεκαετία του 1990.
Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρείας, ένα καλώδιο μήκους 96.000 χιλιομέτρων θα τεντωθεί από τη Γη προς το διάστημα. Η απόσταση αυτή είναι το ένα τέταρτο της απόστασης μεταξύ Γης και Σελήνης. 
Το ένα άκρο του καλωδίου θα στηρίζεται σε μια διαστημική βάση στο έδαφος, ενώ το άλλο σε ένα αντίβαρο που θα βρίσκεται στο διάστημα όπου επικρατούν συνθήκες μηδενικής βαρύτητας,
Κάπου ενδιάμεσα, σε ύψος 36.000 χιλιομέτρων, θα βρίσκεται ο τερματικός σταθμός με τα ερευνητικά εργαστήρια και τους χώρους διαβίωσης. Η απόσταση αυτή είναι ιλιγγιώδης αν τη συγκρίνει κανείς με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που βρίσκεται μόλις 340 περίπου χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.
Ο “θαλαμίσκος προς τα άστρα” θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι 30 άτομα, κινούμενος με 200 χιλιόμετρα την ώρα, πράγμα που σημαίνει ένα ταξίδι επτάμισι ημερών μέχρι να φτάσει κανείς στο σταθμό. Μαγνητικά μοτέρ σε σειρά είναι μια πιθανή λύση για το σύστημα προώθησης του θαλαμίσκου.
Συγκρίνετε την ταχύτητα των 200 χλμ/ώρα, ταχύτητα ενός αυτοκινήτου, με αυτή του Διαστημικού Λεωφορείου που είναι 28.000 χλμ/ώρα.
Στον τερματικό σταθμό θα υπάρχουν εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο, η οποία θα διοχετεύεται μέσω ενός δικτύου διανομής στο έδαφος.
Οι νανοσωλήνες άνθρακα είναι αρκετά οικονομικοί και μπορούν να παραχθούν μαζικά από διάφορες εταιρείες ανά τον κόσμο. Το πρόβλημα είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη για το συνολικό κόστος του έργου.
«Ωστόσο, εμείς συνεχίζουμε να προσπαθούμε, κάνοντας σταθερά βήματα, ώστε το έργο να μην μείνει απλά ένα όνειρο» ανέφερε εκπρόσωπος της εταιρείας.
Πηγή: The Yomiuri Shimbun

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου