Διαστολή του χρόνου

Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας που ανέπτυξε ο Αϊνστάιν,   ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι απόλυτες έννοιες.

Το χρονικό διάστημα Δt΄ , που μετράει ένας παρατηρητής που κινείται με ταχύτητα υ ,  δίνεται από τον τύπο που φαίνεται στην εικόνα όπου Δt ,  είναι το  χρονικό διάστημα   για ένα ακίνητο παρατηρητή , και c  η ταχύτητα του φωτός.

Η εξίσωση αυτή αποδεικνύει την διαστολή του χρόνου  για κινήσεις με μεγάλες ταχύτητες.

Δηλαδή ,  το χρονικό διάστημα Δt που μετρείται από έναν παρατηρητή στο ακίνητο σύστημα  αναφοράς , είναι μεγαλύτερο από το χρονικό διάστημα Δt' που μετρείται από έναν παρατηρητή στο κινούμενο σύστημα αναφοράς.

Αυτό σημαίνει ότι  δύο συμβάντα τα οποία είναι ταυτόχρονα σε ένα σύστημα αναφοράς, δεν είναι εν γένει, ταυτόχρονα σε ένα δεύτερο σύστημα που κινείται ως προς το πρώτο.
Δηλαδή  o ταυτοχρονισμός δεν είναι απόλυτη έννοια.