Αναπάντεχο το κελάρυσμα του νερού στη καρδιά του Θερισσιανού
ποταμού, εκείνο το Κυριακάτικο πρωινό
του περασμένου Οκτώβρη.
Την επόμενη της μέρας που ο
μεγάλος σεισμός δόνησε την Κρήτη.
Αναζητώντας ανάσες ζωής στη
μυρωδάτη φύση, παρέα με τον Αλέξη το
σκύλο μου, βαδίζαμε δίπλα στο ποτάμι
χαράματα , με κατεύθυνση το φαράγγι.
Ο δροσερός αέρας που φυσούσε
ελαφρά , προσδιόριζε τον τόπο και το χρόνο.
Κατηφόριζε την καταπράσινη
πλαγιά , φορτωμένος με τις ευωδιές της
και συναντούσε τις καρυδιές, περνώντας ανάμεσα από τα καταπράσινα πλατάνια.
Η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου