Ένας κυνηγός πάνω απ’ τα κεφάλια μας

H θεά Άρτεμις σκύβει πάνω από το πτώμα του Ωρίωνα.

Πίνακας του Βιενέζου ζωγράφου  Daniel Seiter  - 1685

Ο αστερισμός του Ωρίωνα

« κάποιοι φίλοι μας τις νύχτες

που τους λεν αλήτες

και μας βλέπουν και μας γνέφουν

απ’ τους ουρανούς...»

Μάνος Ελευθερίου

Ακόμη και με το φως του φεγγαριού , διακρίνεται ολοκάθαρα  στον νυκτερινό ουρανό ο αστερισμός του Ωρίωνα. Του γοητευτικού κυνηγού,  των θηραμάτων και του έρωτα.

Ο πιο  εύκολα αναγνωρίσιμος αστερισμός του χειμώνα.

Εκεί τον τοποθέτησε η φαντασία των αρχαίων Ελλήνων , και θα μείνει όσο θα ζούνε  τ’αστέρια που συνθέτουν την νυχτερινή του υπόσταση.

Δηλαδή,  για δισεκατομμύρια χρόνια ακόμη!

Ως κυνηγοί που ήταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι , όταν  σήκωναν το βλέμμα της σκέψης τους προς τ’ αστέρια έφτιαχναν με τους  συνδυασμούς  των  κυνηγούς, λιοντάρια , τοξότες  και βέβαια αρκούδες.

Σύμφωνα με τη μυθολογία  , ο Ωρίωνας πέθανε στη Δήλο,  από δάγκωμα σκορπιού.

Λέγεται πως  έστειλε  τον σκορπιό η Άρτεμη , επειδή ο Ωρίωνας είχε φύγει από κοντά της ερωτευμένος με την Ηώ τη θεά της αυγής.

Μπορεί όμως να τον έστειλε ο ίδιος ο Δίας, μετά τα καμώματα του Ωρίωνα με τις Πλειάδες, που τις είχε ήδη μεταμορφώσει στον ομώνυμο αστερισμό προκειμένου να ξεφύγουν από το ερωτικό του μένος.

Πολλές οι εκδοχές , όπως συμβαίνει σε όλα τα όμορφα παραμύθια που εξάπτουν τη φαντασία.

Μετά το θάνατό του και με παράκληση της αιώνια ερωτευμένης μαζί του Άρτεμης, ύστερα από απόφαση του Δία , ο Ωρίωνας ακολουθούμενος από τα δύο έμπιστα σκυλιά του ,  ανέβηκε στον ουρανό.

Εκεί,  έχει τις Πλειάδες να πορεύονται μπροστά του για να μην μπορεί να τις φτάσει, ενώ μοιράζεται την κυριαρχία του Ουράνιου θόλου με τον δολοφόνο του,  τον σκορπιό , που ο Δίας τοποθέτησε στην αντίθετη πλευρά ,  έτσι ώστε  όταν στο νυχτερινό ουρανό ανατέλλει ο Ωρίωνας, δηλαδή τον χειμώνα , ο σκορπιός να δύει , για να μην ανταμωθούν ποτέ ξανά.

Παράλληλα με αυτή την ωραία μυθολογία , οι αρχαίοι φιλόσοφοι προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα για την προέλευση και την λειτουργία του κόσμου.

Ακόμη και σήμερα υποκλινόμαστε στη σκέψη του Ηράκλειτου , του Αριστοτέλη του Πάτωνα και πολλών άλλων.

Από τότε δε , που ο Γαλιλαίος έστρεψε το  τηλεσκόπιο προς τα πάνω για συστηματικές παρατηρήσεις στον νυχτερινό Ουρανό,  μάθαμε πολλά για τ’ άστρα τους πλανήτες και τα φεγγάρια.

Με τα υπερσύγχρονα τηλεσκόπιά μας , παίρνουμε σήμερα εικόνες από τα βάθη του σύμπαντος,  και  τις αναλύσουμε με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας υπολογιστών.

  

Η συνέχεια ΕΔΩ